پیاز و سیر را پوست کنده و به قطعات کوچک خرد می کنیم، شوید را کاملا شسته و درشت خرد می کنیم.
خیارهای سرد را باید به صورت عمودی در شیشه قرار دهید، اگر خیلی بزرگ هستند می توان آنها را به صورت زاویه دار نیز قرار داد.
به طور متناوب حلقه های پیاز، برش های سیر و ساقه های شوید را به لیوان اضافه کنید.
ادویه ها و برگ بو را روی آن بمالید و مایع (آب نمک یا سرکه) را روی همه چیز بریزید. نکته مهم: خیارها باید کاملاً با آب پوشانده شوند تا خراب نشوند.
اگر می خواهید را خیارشور نمکین را در آب نمک بریزید، قاعده کلی این است: غلظت نمک 2 تا 3.5 درصد در آب، یعنی 20 گرم تا 35 گرم نمک را در 1 لیتر آب حل کنید.
بسته به میزان نمک استفاده شده، طعم خیارهای تمام شده شورتر یا ترش تر است.
آب نمک سرد ریخته می شود. به این نوع ترشی، تخمیر اسید لاکتیک می گویند.
این فرآیند باعث ایجاد مقدار زیادی ویتامین C در شیشه ترشی می شود، روشی مخصوصاً سالم برای تهیه آن محسوب می شود و حتی می توان آب ترشی را به عنوان نوشیدنی ایزوتونیک با آب رقیق کرد.
شیشه های پر شده را با کاغذ آشپزخانه و یک کش محکم می بندند و به مدت 3-4 روز در جای خنک (18-20 درجه) می گذارند.
پس از 24 ساعت، حباب ها در مایع داخل لیوان شروع به بالا رفتن می کنند و تخمیر شروع می شود.
طعم خیارها هر روز بیشتر می شود.
اگر می خواهید خیارها را در سرکه ترشی کنید، آب نمک را به نسبت ۲ به ۱ با سرکه، یعنی ۱ لیتر آب نمک با ۵۰۰ میلی لیتر سرکه مخلوط کنید.
سرکه باید حداقل 5 درصد اسیدیته داشته باشد، در دستور اصلی برای غوره اسپروالدر حتی از 10 درصد سرکه استفاده شده است.
دم کرده سرکه را قبل از ریختن حرارت می دهند و در حالی که خیار در حال جوشیدن است روی آن می ریزند.
در برخی از دستور العمل ها، مقداری شکر نیز اضافه می شود تا خیار ترشی ماندگاری بیشتری داشته باشد.
همچنین می توانید از اریتریتول یا شربت سیب به عنوان جایگزین استفاده کنید.
