سنگ‌های آهن سنگ‌ها و کانی‌هایی هستند که می‌توان آهن فلزی را از آنها استخراج کرد.
سنگ معدن ها معمولاً غنی از اکسیدهای آهن هستند و رنگ آنها از خاکستری تیره، زرد روشن یا بنفش تیره تا قرمز زنگ زده متغیر است.
سنگ آهن خواف معمولاً به شکل مگنتیت می باشد.
سنگ معدن های حاوی مقادیر بسیار بالایی هماتیت یا مگنتیت (بیش از حدود 60 درصد آهن) به عنوان “سنگ معدنی طبیعی” یا “سنگ معدنی حمل و نقل مستقیم”
شناخته می شوند، به این معنی که می توان آنها را مستقیماً به کوره های بلند آهن رسانی تغذیه کرد.
سنگ آهن ماده خامی است که برای ساخت چدن استفاده می شود که یکی از مواد اولیه اصلی برای ساخت فولاد است—98 درصد سنگ آهن استخراج شده برای
ساخت فولاد استفاده می شود.
در سال 2011، فایننشال تایمز به نقل از کریستوفر لافمینا، تحلیلگر معدن در بارکلیز کپیتال، گفت که سنگ آهن “بیش از هر کالای دیگری، به جز نفت، برای اقتصاد
جهانی یکپارچه تر است”.
آهن فلزی تقریباً در سطح زمین ناشناخته است به جز آلیاژهای آهن نیکل حاصل از شهاب سنگ ها و اشکال بسیار نادری از بیگانه سنگ های عمیق گوشته.
تصور می‌شود که برخی از شهاب‌سنگ‌های آهنی از اجسام برافراشته‌ای به قطر 1000 کیلومتر یا بیشتر سرچشمه گرفته‌اند.
که به اندازه کافی بزرگ هستند که به صورت ابرنواختر فرو بریزند یا منفجر شوند. اگرچه آهن چهارمین عنصر فراوان در پوسته زمین است که حدود 5 درصد را تشکیل
می دهد، اکثریت قریب به اتفاق آن در سیلیکات یا به ندرت مواد معدنی کربناته است.
موانع ترمودینامیکی برای جداسازی آهن خالص از این مواد معدنی بسیار قوی و انرژی بر هستند. بنابراین، تمام منابع آهن مورد استفاده صنایع انسانی از مواد معدنی
اکسید آهن نسبتاً کمیاب تر، عمدتاً هماتیت، بهره برداری می کنند.
قبل از انقلاب صنعتی، بیشتر آهن از سنگ معدن گوتیت یا باتلاق در دسترس به دست می آمد، به عنوان مثال، در طول انقلاب آمریکا و جنگ های ناپلئون. جوامع ماقبل
تاریخ از لاتریت به عنوان منبع سنگ آهن استفاده می کردند.
از نظر تاریخی، بسیاری از سنگ آهن مورد استفاده جوامع صنعتی از ذخایر عمدتاً هماتیت با عیار حدود 70 درصد آهن استخراج شده است.
این ذخایر معمولاً به عنوان “سنگ معدنی حمل مستقیم” یا “سنگ معدنی طبیعی” نامیده می شوند.
افزایش تقاضای سنگ آهن، همراه با کاهش سنگ معدن هماتیت با عیار بالا در ایالات متحده، پس از جنگ جهانی دوم منجر به توسعه منابع سنگ آهن با عیار پایین
تر، به ویژه استفاده از مگنتیت و تاکونیت شد.
