مینا کاری چیست؟
میناکاری فرآیندی است که در آن شیشه پودری با حرارت بالا به یک بستر فلزی ذوب می شود. مینا را می توان روی شیشه، سرامیک و معمولاً فلزات اعمال کرد.
استفاده از لعاب می تواند به فلزاتی مانند مس، نقره و طلا رنگ بدهد. شیشه پودر شده را می توان به صورت مرطوب یا خشک روی یک سطح اعمال کرد. مینای دندان
ذوب می شود، جریان می یابد و با اعمال گرما به سطح در یک پوشش صاف ذوب می شود. دمای پخت با استفاده از مشعل یا کوره معمولاً بین 1400 تا 1650 درجه
فارنهایت است. روشی که میناهای خود را شل می کنید تأثیر مشخصی بر بافت و رنگ طرح مینا خواهد داشت، بنابراین میناکار باید متغیرهای مختلفی را قبل از پختن
قطعه خود در نظر بگیرد. مینا از رنگدانه ها و مواد افزودنی معدنی تشکیل شده است که هر کدام دارای خواص مختلفی مانند کدورت، شفافیت و شفافیت هستند. این
ترکیب نحوه پختن مینا را تعیین می کند.
میناکاری روی چوب برای چه مواردی استفاده می شود؟
میناکاری یک فرآیند باستانی و فناوری به طور گسترده پذیرفته شده است که برای هزاران سال مورد استفاده قرار گرفته است و قدمت آن به قرن ششم قبل از میلاد
می رسد. در طول تاریخ از میناکاری برای افزودن رنگ به جای سنگ های قیمتی در اشیاء تشریفاتی استفاده می شد. صنعتگران در زمان ظهور امپراتوری روم مقدس و
بیزانس از میناکاری برای تزئین اشیاء مذهبی و تشریفاتی استفاده می کردند. عصر طلایی میناکاری در قرون وسطی و رنسانس به ویژه در لیموژ فرانسه بود. در این
زمان بود که برای اولین بار از تکنیک های نقاشی مینا استفاده شد. بسیاری از تکنیک‌های میناکاری که امروزه مینانویسان استفاده می‌کنند، نام‌های فرانسوی مانند
Cloisonné، Grisaille، Champlevé و Basse Taille دارند که همگی مربوط به این دوره در فرانسه هستند.
فناوری مینا با پیشرفت فناوری شیشه در سرتاسر جهان موازی شده است. با گذشت زمان، این رسانه مقرون به صرفه تر و استفاده آسان تر شد. در دهه 1700 از
مینا برای تزئین اشیایی مانند ساعت، پنکه و دوربین دوچشمی استفاده می شد. در دهه 1800، میناکاری صنعتی برای پوشش فولاد ساخته شد تا از زنگ زدگی آن
جلوگیری کند. میناکاری امروزی همه چیز از کاربرد تزئینی، هنرهای زیبا و استفاده صنعتی است.
