تاریخچه ساعت های مچی صدها سال پیش آغاز شد.
در عرض های جغرافیایی اروپا، ارتفاع خورشید از دیرباز برای تعیین زمان روز کافی بوده است.
اولین ساعت های آفتابی توسط مصری ها طراحی شد.
این ایده پس از عبور از یونان به رم رسید.
قدیمی ترین ساعت آفتابی رومی که قدمت آن به قرن 3 قبل از میلاد می رسدبرپا شد.
جی سی به عنوان غنیمت از یونانیان گرفته شد.
100 سال به تعویق افتاد تا اینکه مشخص شد زمان اشتباه را نشان می دهد.
ظاهر ساعت‌های مدرن نمای بیرونی ساعت‌های آفتابی قدیمی را منعکس می‌کند.
صفحه گرد به صفحه تبدیل شده است و سایه ظریفی که زمان را نشان می‌دهد جای خود را به نشانگر داده است.
با این حال، ساعت dream مردانه یا آب نیز بین این دو ظاهر شد.
به لطف جریان منظم مایع، آنها زمان را در رابطه با سطح آب در کاسه اندازه گیری کردند.
در قرن سوم پ.م. J.C.، Ctesibios، آرایشگر یونانی، قبلاً یک clepsydra با صفحه و سوزن ساخته بود.
در زمان سقراط، از ساعت‌های آبی در دادگاه‌ها برای تسریع زمان صحبت سخنرانان بیش از حد خسته‌کننده استفاده می‌شد
نه ایده ساخت یک ساعت قابل حمل، پیشرو ساعت مچی، و نه خود این پدیده جدید نیست.
ساعت های آفتابی قابل حمل کوچک قبلاً در روم باستان وجود داشته است.
در آلمان، در درجه اول این صومعه ها بودند که به ساعت هایی با عملکرد عالی علاقه داشتند.
هیلدمار بندیکتین حتی اعلام کرد که “هیچ دعایی نمی تواند معقول باشد اگر دقیقاً تنظیم نشده باشد”.
ساعت شمعی در قرن دهم در انگلستان اختراع شد، یک شمع زمان مصرف را نشان می داد.
اولین ساعت مکانیکی در حدود قرن دهم ساخته شد و با وزنه های سنگی کار می کرد.
با این حال، تا قرن دوازدهم بود که سازندگان ابزارهای نجومی اولین ساعت‌های دنده‌ای قابل استفاده را تولید کردند.
در این زمان بود که کلمه “ساعت ساز” ظاهر شد که نشان دهنده این حرفه است.
فناوری ساعت سازی نیز در آسیا توسعه یافته است.
چی هویز دارای ساعت های آبی بود که از قرون وسطی به طور رضایت بخشی کار می کرد. آنها این سازها را در اوایل قرن ششم به ژاپن تحویل دادند.
ساخت ساعت از قبل مستلزم دانستن و درک عبارات خاصی در مورد زمان است. تاس چیست؟
یک دقیقه چیست با این حال، اینها حرکات زمانی غربی هستند.
یک سیستم متفاوت برای مدت طولانی در آسیا اعمال می شد.
شب و روز هر کدام به شش بخش تقسیم شدند.
در تابستان، روزها طولانی‌تر و در نتیجه بخش‌هایی از روز بودند، در حالی که در زمستان کوتاه‌تر بودند. وحشت مورد نیاز برای نمایش این پدیده، آثار هنری پیچیده بود.
